ฉันจับบังเหียนของหมาเย่อหยิ่งตัวนั้นไว้ได้

ฉันกำลังจะถูกขายไปเป็นภรรยาคนใหม่ของเคานต์แก่ๆ คนหนึ่ง

เพื่อเอาตัวรอดจากสถานการณ์นี้และทวงคืนตระกูลของตัวเอง ฉันจึงไปหาท่านดยุก
“ข้าต้อ  งกา  รท่านดยุกค่ะ”

คืนนั้น ฉันใช้เวล  าข้ามคื  นกับเขา
แต่คิดว่ามันจะเป็นเพียงความสั   มพันธ์ที่ผ่านเลยไป...

แล้วดยุกก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง

“หวัดดีนะ คนสวย แอบอยู่ตรงนี้เองสินะ เธอข  โมยคืนแ  รกของฉันไปแล้วไม่คิดจะพูดอะไรเลยเหรอ?”

ไม่อยากจะเชื่อว่าคืนนั้นเป็นคืนแ  รกของดยุก...

แล้วยังปลอ  กคอที่คอดยุกนั่นอีก... มันคืออะไรกันแน่?